Informacja tekstowa powinna być prezentowana jednocześnie w języku polskim oraz przynajmniej w języku angielskim. Minimalną wysokość tekstu (mierzoną w stosunku do wersalików) należy obliczać na podstawie wzoru:
HT = L/250 x 1,25
gdzie:
HT- wysokość znaku,
L – odległość od znaku[1].
Rys. 21. Wielkość znaków graficznych i piktogramów dostosowana do odległości, z jakiej powinna być czytelna informacja
Znaki (piktogramy) i napisy powinny znajdować się na poziomie oczu (tj. 145 – 165 cm), należy stosować litery o prostym kroju, bez kursywy, krój bezszeryfowy (np. Arial, Tahoma), na matowym, kontrastowym tle.
Zgodnie z zaleceniami Polskiego Związku Niewidomych tekst czytelny dla osób słabowidzących powinien być jak największych wymiarów, zgodny z zaleceniami zawartymi w poniższej tabeli:
| Odległość, z jakiej napis ma być widoczny | wielkość pisma [cm] | przykład |
|---|---|---|
| 30 m | 52-104 cm | nazwa stacji metra |
| 25 m | 44-87 cm | czas odjazdu |
| 20 m | 35-70 cm | numery peronów |
| 15 m | 26-52 cm | szyldy z nazwami ulic |
| 10 m | 17-35 cm | punkt sprzedaży |
| 5 m | 9-18 cm | szyld nad drzwiami |
| 2 m | 3,5-7 cm | plan linii |
| 1 m | 1,8-3,5 cm | monitory, ekrany |
| 30 cm | 0,5-1 cm | rozkład jazdy |
| 25 cm | 0,4-0,9 cm | książka z rozkładem jazdy, broszurki |
Informacja czy też komunikaty ogłaszane w budynkach (także na wypadek akcji ratunkowej, nie tylko przeciwpożarowej) powinny być przekazywane w języku przystosowanym do potrzeb osób z różnego rodzaju niepełnosprawnością – niewidomych, głuchych, z niepełnosprawnością intelektualną (język powinien być prosty w odbiorze).
[1] TSI PRM dodatek N ppkt N2: wymiary stosowanego w infrastrukturze oznakowania dotyczącego osób o ograniczonej możliwości poruszania się oblicza się według następującego wzoru: – odległość odczytu w mm podzielona przez 250 i pomnożona przez 1,25=wielkość ramki w mm (o ile zastosowana jest ramka).